Asker Doğmayanlar, birçok trajediyi barındırıyor. Vicdani retçi Wolf ve mutlakiyetçi Will’in ölümlerinin trajedisi, çocuklarını kaybetmenin yasını bile tutamayan Will’in ailesinin trajedisi, savaşta hayatını kaybeden binlerce gencin ortak paydası… Hepsi de ayrı ayrı büyük insani dramlar barındırıyor.
“2019 yılına kadar tecilim olmasına rağmen vicdani ret ilan etmeye karar verdim. Bedelli askerlik çıktığında Para ve İktidar dersi alıyordum, dostum Nejat Kobane’de öldürüldü. Birçok neden vardı ve sonunda silah endüstrisini besleyecek bu parayı ödemek istemedim.”
Keşke asker millet değil de, emekçi halklar olabilsek; “Türk Milleti askerdir” yerine, “Türk Milleti marangozdur” diyebilsek mesela. Marifetin asker olmakta değil de, marangoz olabilmekte olduğunu duyumsayabilse cümlemiz.
“Bana iki seçeneğin var deniyor: Ya cezaevine gidersin ya da askere! Başka bir seçenek daha olduğunu hatırlatmak isterim: Adalet!”
İlk kez alternatif bir tiyatroda çalıştığını; bunun da öğretici olduğunu belirten Atak, şartları bildiği için kendisine göre minimal bir konsept kurmaya çalıştığını söyledi.
EBCO, Avrupa’daki vicdani retçilerin durumu hakkındaki yıllık raporunu VR-DER derneği ile birlikte 10 Ekim’de, üçte biri kadın, beşte biri Türk olmayan Avrupalının bulunduğu yaklaşık elli kişinin katıldığı basın konferansında sundu.
İstanbul Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Doğan Şahin’e göre asker alımlarında güçlü bir eleme sistemi kurulursa intiharlar büyük oranda azalır. (RÖPORTAJ)
Vicdani ret hakkı AKP hükümeti tarafından tanınmamış olsa da anayasanın 90. maddesi üzerinden İHAM tarafından tanınmış durumda. Bu gerçek karşısında, çıkan yeni bedelli düzenlemesine baktığımızda, aslında olanın, Türkiye vatandaşlarının var olan bir hakkının, AKP hükümeti tarafından para karşılığı satılmasından başka bir şey olmadığı ortaya çıkıyor.
Yunan komünistlerinin 1919-1922 yıllarında savaşa, milliyetçiliğe ve emperyalizme karşı enternasyonalist duruşu, böyle bir toplu infaz yaşanmış olmasa da anılmaya değer.
Hollanda’da 25 milyon euroyu aşan tüm tedarik kararlarında parlamentonun da onayı alınır. 100 milyon euroyu aşan büyük projelerde parlamentoya daha sık ve ayrıntılı raporlar sunulmasını öngören farklı bir süreç uygulanır.
