2005 14 Mayıs-Hilal Demir-İZMİR
Hayatımızın her alanını kaplamış militarist ve dolayısıyla erkek-egemen, cinsiyetçi, hiyerarşik, otoriter bir dünyada yaşamak istemiyorum..
Bana okul / eğitim vermelerini istemiyorum…
İnsanların savaşlarda koca bir kandırmaca uğruna ölmelerini istemiyorum…
Bir insan olduğumu / bir birey olduğumu ispatlamak istemiyorum…
Devletlerin savaş politikalarını ve üzerimizde oynadıkları oyunları görmezden gelmek istemiyorum…
Savaşlarda ölsün diye kukla yetiştirmeye kalkan orduları istemiyorum..
Birilerinin herhangi bir konuda, bana sormadan benim adıma karar vermelerini istemiyorum..
Militarist anlayışları politik alanlarımda görmek istemiyorum..
Yaşamımın, özelimin içine girmeye çalışan erkek-egemen algıyı, davranışları yaşamak istemiyorum..
Cinsel kimliklerimin birileri tarafından değerlendirilip yargılanmasını istemiyorum…
Sadece kadın olduğum için “anne”, “karı”, “evlat”, “kız arkadaş” diye etiketlendirilip yönetilmek istemiyorum..
Sınırlar içinde yaşamak istemiyorum..
Öldürmeyi ve öldürülmeyi istemiyorum…
ve vicdanımın sesini dinleyip bütün bunları reddediyorum…
Çünkü ben savaşsız, şiddetin hiç bir türünün olmadığı, otoritesiz, sınırsız bir dünyada kendim olarak, özgürce yaşayıp mutlu olmak İSTİYORUM!
Peki ya siz?”
