Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi sınırlarında bir mağarada 19 askerin “metan gazına” maruz kaldığı, 5 askerin ise yaşamını yitirdiği Milli Savunma Bakanlığı tarafından kamuoyuna açıklanmıştır. (7 Temmuz sabahı itibarıyla yaşamını yitiren askerlerin sayısı 12 olarak açıklanmıştır)
Türkiye’nin yakın gelecekte sivilleşmesinin zor olmasının temel nedeni de budur. Hem iktidar hem de muhalefet için Türk Silahlı Kuvvetleri hâlâ mücadelenin merkezindeki güç unsuru olmaya devam etmektedir.
Amerikan “US News & World Report” dergisinin ilk 10 listesine bakılırsa, Türkiye 10.ncu en etkili orduya sahip ve en zayıf ile en güçlü olduğu alanlar diğer ülkelerdeki gibi çok şey anlatıyor
CHP Milletveki Sezgin Tanrıkulu bir televizyon programında “Bu Türk Silahlı Kuvvetleri değil mi 12 Eylül’de faşist darbeyi yapan? Bu ordu değil mi 15 Temmuz’da darbe girişimi yapan, köyleri yakan… 15 köylüyü helikopterden atan TSK değil mi? AİHM kararıyla sabit hale gelen…” demişti.
Roboski’de çoğu çocuk 34 masum köylüyü “yanlışlıkla” katledenlerin, yanlışlıkla da olsa kimyasal silah kullanmış olma ihtimalini sorgulamak ayıp mıdır, günah mıdır, suç mudur, anormal midir?
Hiç bir kurum tanım gereği doğrudan suç işlemez. Ancak görevliler ve mensuplar suç işler. Bu nedenle hiç bir kuruma karşı da suç işlenemez. Çünkü kurumların maddi ve manevi bir iradesi yoktur.
Milliyetçi-mukaddesatçı seçkinler, bir zamanlar “Türkiye’nin en değerli ihraç ürünü ordusudur” demiş olduğu için Amerikalı milyarder George Soros’a halâ ateş püsküre geliyorlar
Ordu Cumhuriyet tarihi boyunca, ülke yönetimine ya doğrudan el koyarak veya bunu yap(a)madığı durumlarda etkisini dolaylı yollarla hissettirerek, bir savunma ve güvenlik örgütlenmesi olmanın yanı sıra ülkedeki siyasal yaşamın asli unsurlarından biri olmayı tercih etti.
Bu demektir ki, artık ordu içinde NATO karşıtı, ABD karşıtı ve Rusya yanlısı eğilimlere sahip güçlü bir hizip mevcut.
İsmet İnönü, Menemen isyanını bastırmış, İstiklal Mahkemeleri’ne başkanlık etmiş en güvendiği komutanlarından olan Orgeneral Mustafa Muğlalı’yı Özalp’a gönderir. 30 Temmuz 1943 tarihinde 33 Kürt köylüsü Sefo Deresi’nde (Geliyê Sefo) gözleri ve elleri bağlı olarak kurşuna dizilir.
