Özetle, sivil toplumun istihdam başvurularındaki dilinin vicdani retçilere dolaylı bir ayrımcılık içerdiğini ifade etmeye çalışıyorum. Kendi mücadele alanlarımda böyle ayrımcılıklarla karşılaşmak da bir hayal kırıklığı yaşatıyor.

Doğduğumdan beri askerlik görevinin bana “VATAN BORCU” adı altında şart koşulmasını red ediyorum.

Tüm dünyanın silahlanmayı bırakıp barışçıl yöntemlerle sorunlarını çözebileceğine inanıyorum. Bu nedenle zorla silah altına alınmayı, bu düzenin bir parçası olmayı ret ediyorum.

Eğer savaş bir çözüm olsaydı, yıllardır bu soruna bir çözüm getirilirdi. Aynı düzende ilerleyip farklı sonuçlar almak akıl kârı değildir.

Türkiye’de kadınlar, 2004’ten beri vicdani reddini açıklıyor. Fakat militarizm ile mücadele bağlamında bakınca kadınların, LGBTİ+’ların mücadeleleri elbette ki bu tarihten de daha eskiye dayanıyor.

Devlet şiddetinin ekonomik bir şiddete büründüğü bu deneyimlerin ağırlığını kabul ediyorum ve bu hakkın gündelik hayatta, siyasal alanda daha fazla görünür olmasını diliyorum.

Kürt halkına geçmişten bu güne dek yaşatılan acıların işkencelerin uygulandığı ellerin safına katılmayı reddediyorum.