Eğitim ortamında dışlanma, ekonomik hayatın dışına atılma, sosyal güvencesiz bırakılma, seyahat ve konaklama özgürlüklerini kullanamamak, seçme seçilme haklarının ellerinden alınması ile vicdani retçilere “ya asker olacaksınız, ya parasını ödeyeceksiniz, ya da bu memleketi terk edip gidecekseniz” deniyor.
Ben bu ırkçı, faşist sisteminize hizmet etmeyeceğim. Yıllardır vicdanı retçilerin dediği; “ne bir saniye, ne de bir kuruş!” sözü ile vicdanı reddimi ilan ediyorum.
Hulusi Akar’ın açıklamasında değindiği nokta var. Çarpıtma olduğunu söyleyebiliriz. Ben vicdani retçi olduğum için henüz Askerlik Şubesi’ne veya Milli Savunma Bakanlığı’na “Ben vicdani retçiyim” diye dilekçe ile başvurmadım. Şimdi bu benim vicdani retçi olmadığımı mı gösteriyor?
Akar, “Vicdani ret kavramıyla ilgili yasalarımızda hüküm bulunmamakla birlikte bu kapsamda 82 milyonluk ülkemizde 2017’de 28 kişi, 2018’de 23 kişi, 2019 yılında ise bugüne kadar da 18 kişi müracaatta bulunmuştur” dedi.
Ben bir kürt bireyi olarak onların “kutsal” vatan, bayrak, şehit nutuklarına inanmıyorum. Savaşa karşıyım, yaşadığım coğrafyada barış için küçük bir adım atıyor vicdani reddimi açıklıyorum.
Elbette bu şiddetten zaman zaman korkuyorum ama kendi içime dönüp baktığımda ne olursa olsun askere gitmeyi reddetmenin benim kalbimde çok güçlü bir duygu yarattığını hissedebiliyorum.
Ben bu ordunun bir parçası olmayacağım, bedeli ne olursa olsun kardeşlerime silah doğrultmayacağım. Bu şiddet, nefret ikliminin bir parçası olmayacağım.
Burak ile en son 10 Eylül 2019 tarihinde yazışmışım, Paris’te 31 Ekim – 4 Kasım 2019 tarihlerinde yapacağımız Uluslararası Antimilitarist Kamp için konuşmuşum.
Avrupa Konseyi’ne üye ülkelerdeki vicdani retçilerin yaşadıklarını da düzenli olarak raporlayan Avrupa Vicdani Ret Ofisi son toplantısını 9-10 Kasım’da Brüksel’deki Maison de la Paix / Barış Evi’nde gerçekleştirdi.
şiddet, zulüm, işkence ve sömürü ile sürdürülen iktidar kavgalarının ortağı, savaş makinalarınızın ‘er’i olmayacağımı beyan ediyorum.”
