Türkiye, köklü bir sanayi devrimi, bilimsel ve teknolojik devrim ve bilişim devriminden geçmeden; henüz gelişmiş bir otomotiv ve uçak endüstrisi olmaksızın “uçan nesneler” evreninin ön saflarına konuyor.

Programa göre TFX’in ilk uçuşu 2026’da, TSK’ye teslimi 2031’de gerçekleşecek. İlk uçuştan sonra yapılması gerekenlerin ayrıntısına burada girmeyeceğim, ama o işleri 5 yılda tamamlama hedefi gerçekçi değil

2000’li yıllar, Türkiye’de askeri yapılanmanın kapsamlı bir tasfiye ve dönüşümden geçtiği bir dönem oldu. ‘Kemalizmin kalesi’ni ‘Peygamber ocağı’na çevirme adına önemli başarılar kaydedildi.

Rejime verilen toplumsal onay aşınsa da savaş ve diktatörlük orta ve büyük sermaye gruplarını beslemeye; onlar da kontrollü bir savaş halinin süre gitmesi için rejimi beslemeye devam ediyor.

İddialara göre Türkiye’nin savaş politikalarındaki ısrarın nedeni savunma sanayisinde havuz sisteminin oluşturulmuş olması. Erdoğan’ın yıllık 9 milyar dolar cirodan söz etmesi ise bu iddiaları doğrular nitelikte

Yeni burjuva şimdi devlet imkânları kullanılarak geliştirilen savunma sanayi ürünlerini, hiç vergi ödemeden, hatta çalışan maaşlarını bile vergi mükelleflerine ödetip, ortaya çıkan mamulleri yine devlete satarak daha da zenginleşmenin yolunu bulmuş durumda.

Kasım ayında Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, yerli yapım beşinci nesil TF-X savaş uçaklarının önümüzdeki beş yıl içinde hazır olacağını belirtti..

Askeri sanayi, tepede kamuoyunun yakından tanıdığı büyük şirketlerden başlayarak, aşağıya yayılan kârlı bir alan olarak genişliyor.

Vietnam Savaşı, Lockheed Martin’i, meşhur helikopterleri yapan firmayı, İkinci Dünya Savaşı ise Reno’yu, tank motoru yapan firmayı yaratmıştı. Bizde de Kürtlere yönelik savaş bir askeri sanayi yarattı. Bayraktar’ı yarattı.