Tel Aviv’in merkezindeki Habima Meydanı’nda onlarca İsrailli genç, askerlik celplerini ateşe vererek orduya katılmayı reddetti. Gazze’de yürütülen savaşı ve işlenen insan hakları ihlallerini protesto eden gençler, eylemlerinin vicdani bir duruş olduğunu vurguladı.
Bir gün, savaşın içindeki başka çocuklara bakarken…
O küçük, tedirgin, karanlık odada giyinik bekleyen çocuğu görüyorum.
Kendimi.
Kapitalist hegemonyanın koruyuculuğunu yapmak için yaratılan askerlik düzenini red ediyorum.
Askerlik hizmetine karşı vicdani ret, korunması gereken temel bir insan hakkıdır. İnsan Hakları Beyannamesi’nin 18. maddesinde, Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin (ICCPR) 18. maddesinde, Avrupa Birliği Temel Haklar Şartı’nın 10. maddesinde belirtilen düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne ilişkin insan hakkının doğasında vardır ve Avrupa Gençlik Forumu ve BM 75 İnsan Hakları Beyannamesi tarafından tanımlandığı gibi bir gençlik hakkıdır.
Devletin, vicdani retçi Osman Murat Ülke’nin mağduriyetini ortadan kaldıracak alternatif önlemleri hayata geçirmemesi sonucu, hak ihlalleri devam ediyor.
Askeri bir çözüm yok, asla da olmayacak! Cephede, tıbbi birliklerde, istihbaratta ve orduya bağlı ofislerde görev almayı reddediyoruz. Kan dökülmesini körükleyen makinenin bir dişlisi olmayı reddediyoruz. Adalet, özgürlük ve eşitlik mümkün; bunu biliyoruz. Orduya katılmak yerine işte bu gerçekliği yaratacağız.
Barış İçin Toplumsal Çalışmalar Derneği (BATOÇA) ve Vicdani Ret İzleme, dün (14 Mayıs) “İsrailli Vicdani Retçilerin Direnişini Konuşuyoruz” başlıklı bir etkinlik düzenledi.
Vicdani ret hareketi, eylemliliklerine dergilerin yanı sıra tiyatro grupları kurmak, şenlikler organize etmek gibi yöntemleri de dahil ederek ilerledi.
Uluslararası Vicdani Ret Günü vesilesiyle, dünyanın dört bir yanından vicdani retçilerin seslerini paylaşıyoruz
‘Anaakım İsrail toplumu ile ahlak arasında bir seçim yapmam gerekiyordu ve ben de ahlakı seçtim. Bu karar, tek bir çarpıcı anın sonucu değil, uzun bir öğrenme ve ahlaki hesaplaşma sürecinin doruk noktasıydı. Öğrendikçe, öldürmeyi ve baskıyı simgeleyen bir üniformayı giyemeyeceğimi daha iyi anladım.’
