Demirtaş’ın şehir savaşları istemiyoruz söylemi bazı ucuz siyasetçiler için PKK karşıtlığı olarak değerlendirilse de yukarı da söylediğim gibi bu asıl hükümetin ve devletin savaş çağrısına karşı atılmış bir adımı ifade ediyor.
Eğer bu kanlı askeri darbe girişimi başarıya ulaşsaydı…
Bu ülkede demokrasinin, insan haklarının, özgürlüklerin son kalan kırıntıları da askıya alınacaktı.
Aynen şimdi olduğu gibi…
Vicdani Ret Derneği’nde şiddet, militarizm, vicdani ret, toplumsal barış konularında çalışma yapan Ercan Jan Aktaş ile 15 Temmuz darbe girişiminin ardından yeniden gündeme gelen Vicdani reddi ve zorunlu askerliği konuştuk.
Dün Cizre, Sur, Nusaybin’i tanklar, toplar ve savaş uçakları ile yerle bir ettikten sonra yıkılmış kent duvarlarına Türk bayrağı asanlar 15 Temmuz gecesi o silahlar ile Türkiye sokaklarında, semalarında boy gösterdiler.
Sabah 07.00’de, Meral Geylani ve Yannis Vasilis Yaylalı’nın yaşadığı eve gelen askerler, “terör örgütüne üye olmak ve destek vermek” şüphesi ile arama yaptılar ve Yaylalı’yı gözaltına alarak Gülyazı Alayı’na götürdüler.
İnsan Hakları İzleme Örgütü (HRW), hükümetin, Birleşmiş Milletler (BM) İnsan Hakları Yüksek Komiserliği’nin bölgeye girmesine ve konuyu araştırmasına ‘hiç vakit kaybetmeden’ izin vermesi gerektiğini vurguluyor.
Taşkesen (Taşkêsand) köyünde aileleriyle yaylaya çıkan 14 yaşındaki Fettah Erden ve ondan birkaç yaş büyük olan Sinan Çiftçi koyunları otlatmak için konaklama alanından ayrıldıktan sonra patlama gerçekleşti.
Serbest bırakılan barış yürüyüşçüleri Vedat Çamlı, Mustafa Aksoy ve Resul Kalyoncu, emniyetteki ifadelerinin ardından tekrardan yürüyüşün startını verdi. Emniyet önünde kısa bir konuşma yapan yürüyüşçüler, “Gün ayağa kalkma günüdür” diyerek, herkesi yürüyüşe davet etti.
Mustafa Aksoy ve Resul Kalyoncu, biri öğrenci biri gezgin, İstanbul Beykoz’da, iki arkadaş 29 Eylül 2015 günü başlayan ve tam 52 günde tamamlanan Beykoz’dan Sarp’a barış yürüyüşü yapmıştı.
Her savaş böyle bitmedi mi? Devletler, gerillalar, barbar dedikleri düşmanlarıyla sonunda hep masaya oturdu. Erkek egemenliğinde dünya düzeninde bu güç olsa da, kaçınılmaz son bu.
