Antimilitarisler vicdani retlerini açıkladı
Vicdani Ret Derneği ve DAF üyeleri Galatasaray Meydanı’nda vicdani retlerini açıkladı.
Etkin Haber Ajansı / 16 Mayıs 2015 Cumartesi, 18:24
İSTANBUL- Vicdani Ret Derneği ve Devrimci Anarşist Faaliyet (DAF) üyeleri, Galatasaray Meydanı’nda yaptıkları basın açıklamasıyla vicdani retlerini açıkladı.
“Ölmeyeceğiz, öldürmeyeceğiz, kimsenin askeri olmayacağız” ve “Biz orduya fındık toplamaya gideriz” sloganı atan vicdani retçiler, “Reddetmeyelim de katil mi olalım” ve “Reddet militarizmi” yazılı pankartlar açtı.
Eylemde açıklama yapan Vicdani Ret Derneği Eş Başkanı Gökhan Soysal, antimilitaristler ve savaş karşıtları olarak sokakta ve meydanlarda olmaya devam edeceklerini belirtti. Soysal, “İrademizi gasp eden zorunlu hizmetlere, kardeşimizi katleden militarizme karşı, hep beraber yaşamlarımızı savunacağız” dedi.
12 Eylüllerle yaşamları çalmak isteyen iktidarlara boyun eğmeyeceklerini kaydeden Soysal, “Dünden, bugüne, şiddetini miras bırakan cuntacılara, bizleri yok sayarak, yaşamlarımız üzerinden iktidarlarını daim kılmak isteyen ordulara karşı direniyoruz” şeklinde konuştu.
Aradan 33 yıl geçse de hiçbir şeyi unutmadıklarını söyleyen Soysal, “Şimdi de, katillere bu şekilde söylüyoruz. ‘Reddetmeyelim de katil mi olalım, vicdanı retçiyiz, netekim” diye konuştu.
Galatasaray Meydanı’nda yapılan açıklamada Özgür Taylan Sarıçayır, Burak Çiçek, Okan Özduman, Aylin Sali, Zeynel Çuhadar, Baran Yıldırım, Dilara Yaman, Sarp Can Bilgili, Devrim Varol, (Bir kişinin adı isteği üzerine çıkarıldı (25.01.2019)) Meltem Çoşkun, Yakup Abbaszade, Merlisa Eskizerci, Hüseyin Civan, İlyas Seyrek, Raşer Işıkalan, Cem İleri, Dilek Aktaş ve Kırıklar 1 No’lu F Tipi Hapishanesi’nde tutsak olan Umut Fırat Süverioğulları vicdani retlerini açıkladı.
http://www.etha.com.tr/Haber/2015/05/16/guncel/antimilitarisler-vicdani-retlerini-acikladi/
**
Dünya Vicdani Ret Günü’nde 23 yeni vicdani ret …
19 Mayıs 2015 Salı 11:43
Bu yıl “15 Mayıs Dünya Vicdani Ret Günü” birçok kentte yapılan etkinlik ve buluşmalar ile kutlandı. Ankara, İzmir, Edirne’deki etkinliklerden sonra Vicdani Ret Derneği 16 Mayıs tarihinde önce Uluslararası Af Örgütü ofisinde TCK 318 (halkı askerlikten soğutma) ve GBT (Genel Bilgi Toplama) konusunda hazırladıkları sunumları paylaştılar. Vicdani Ret Derneği Eşbaşkanı Merve Arkun ve Uluslararası Af Örgütü’nden Ece Milli’nin açılış konuşmalarından sonra Vicdani Ret Derneği’nden Ercan Jan Aktaş TCK 318 (halkı askerlikten soğutma) konusunda bir sunum yaptı.
Ercan Jan Aktaş şöyle konuştu:
Halkı askerlikten soğutma suçu 1926 yılından beri Türk Ceza Kanununda yer alıyor ve biz vicdani retçiler de uzun yılladır bu “suçu” işlemeye devam ediyoruz. Günümüz evrensel hukuku içinde düşünce ve ifade özgürlüğü, diğer bütün özgürlüklerin temeli olarak kabul edilmekte ve en önemli özgürlük boyutu olarak değerlendirilmektedir. Bunun nedeni, diğer bütün hak ve özgürlüklerin öncelikle insan düşüncesinde ortaya çıkması ve ifade edilerek felsefi boyutta işlenmesinin sağlanmasıdır.
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 9 ve 10. maddeleri de düşünce ve ifade özgürlüğünü korumaktadır: “Herkes düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne sahiptir.” “Herkes görüşlerini açıklama ve anlatım özgürlüğüne sahiptir. Bu hak, kanaat özgürlüğü ile kamu otoritelerinin müdahalesi ve ülke sınırları söz konusu olmaksızın haber veya fikir almak ve vermek özgürlüğünü de içerir.”
Bu bağlamda “halkı askerlikten soğutma” gibi bir suç kişi düşünce ve ifade özgürlüğüne tamamen aykırı bir şekilde durmaktadır.
Daha sonra Vicdani Ret Derneği’nden Oğuz Sönmez sunumunda şunları dile getirdi:
Anayasasının 72. maddesinde “Vatan hizmeti, her Türkün hakkı ve ödevidir” der. Askerlik Kanunu’nun 11. maddesinde de “Türkiye Cumhuriyeti tebaası olan her erkek, işbu kanun mucibince askerlik yapmağa mecburdur” yazar. Bu mecburiyete uymayan erkek vatandaşlar da zorla askere alınırlar. Bu işlem Milli Savunma Bakanlığı ve İçişleri Bakanlığı arasında düzenlenen “Yoklama Kaçağı ve Bakaya Bilgilerinin Elektronik Ortamda Paylaşımına Dair Usul ve Esaslar” adlı bir protokol çerçevesinde “Kaçakçılık İstihbarat Harekat ve Bilgi Toplama Başkanlığı (KİHBİ)” tarafından yürütülmekteydi.
Bu protokol, 2005 yılında, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM )’nin bir kararı doğrultusunda iptal edilmiş, 22 Ağustos 2007’de de sistemden çıkartılmıştır. Öyle ki; 3 Temmuz 2008’de Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü tarafından yayınlanan genelgede “saklı, yoklama kaçağı, bakaya veya geç iltihak bakayası olan kişilerin, soruşturma veya kovuşturma mercilerince verilmiş bir karar olmaksızın, askerlik şubesi başkanlıklarının idarî nitelikli talepleri doğrultusunda ülke çapında aranamayacakları gibi yakalanıp gözaltına alınmalarının da mümkün olmadığı ” açıkça belirtilmiştir.
Sunumlardan sonra Av. Davut Erkan ve Av. M. Ali Başaran 318. madde bağlamında, M.Lütfü Özdemir ise GBT konusunda yaşadıklarını anlattılar.
Bu etkinlikten sonra Galatasaray Lisesi önüne geçildi. Liseli Anarşist Faaliyet (LAF) “MİLİTARİZM ÖLDÜRÜR!” pankartı ve sloganları ile Tünel’den alana geldi. Burada basın açıklamasını Vicdani Ret Derneği Eşbaşkanı Gökhan Soysal yaptı:
“Öldü netekim. Farklılığıyla yaşamak isteyen insanlara devleti her an ensesinde hissettirdiği anayasasını arkasında bırakıp öldü Kenan Evren.18 yaşından küçük Erdal Eren için “Asmayalım da besleyelim mi” diyebilecek kadar alçaldığı, alçaldığı kadar da iktidarına güvendiği bu topraklarda devlet töreniyle gömüldü Evren.
“Darbeyi yargılamak” için kurulan mahkemede bütün hayatı boyunca yaptığı gibi oğlunun kemiklerini isteyen Berfo Ana’nın oğlunun kemikleri bulunamadan öldü.
Türkiye Cumhuriyeti’nin halk tarafından seçilen ilk cumhurbaşkanı olan Kenan Evren’in bir komutan olarak kendi istediği bir nesil yetiştirmek için arkasında bıraktığı tüm kurumlar, Evren’in ardından 30 küsur yıl sonra halk tarafından seçilen ikinci cumhurbaşkanı olan Recep Tayyip Erdoğan’ın döneminde de varlığını devam ettirmekte. 12 Eylül’le hesaplaşacağız demeyen hiçbir iktidarın kurulmadığı geçmiş 30 yılda hiçbir zaman da 12 Eylül’le hesaplaşılmadı. Bu yargılamalardan geriye Kenan Evren’in “ben kurucu iradeyim, beni yargılayamazsınız” sözleri kaldı.
İktidar sahiplerince “askeri vesayeti kaldırdık denilen her gün insanlar zorla askere alınmaya devam edildi, ediliyor.
Bugün burada 12 Eylül’ün en büyük kurumu olan TSK’ye askerlik yapmayacağımızı sizlerin önünde tekrar açıklıyoruz.
Reddetmeyelim de katil mi olalım! Vicdani retçiyiz netekim!
Basın açıklaması sonrasında 23 kişi vicdani retlerini açıkladılar.
Ercan Jan Aktaş / Demokrat Haber
http://www.demokrathaber.net/yasam/dunya-vicdani-ret-gunu-nde-23-yeni-vicdani-ret-h49180.html
Okunan Ret Açıklamaları:
Ben Özgür Taylan Sarıçayır,
31 Mayıs 1996 yılında İstanbul’da doğdum. Hatırlamıyorum o zamanları ama bana direkt mavi giydirmişler, sen erkeksin demişler, buralarda ya erkek ya da kız doğulurmuş, bana sormamışlar başka ihtimal yokmuş. mavi bir tane de kimlik vermişler türk ve müslüman olmuşum bu ülkede öyleymiş devlet öyle istemiş bana hiç sormamışlar. Oyuncaklar verdiler büyüdükçe elime, erkekler silahlarla oynar dediler, bizim için oyundu, resmi rakamlara göre ise her yıl en az üç yüz bin çocuk gerçekten savaşıyormuş.. Bin km doğumda çocuklar oyun oynamazlarmış askerden kaçarlarmış. Onların köyleri yakılırmış sonradan öğrendim. Ben şanslıydım galiba İstanbul da doğduğum için. Ama bana da her şey çocukluktaki kadar basit olmadı. Nedenini bilmeden bir okula başlatıldım. Çünkü çocuklar okula gidermiş. Neden diye sorduğumda ise büyük insan olmak için dediler. Sonradan öğrendim ki büyük insanlar başkalarını ezmeden büyük olamazmış. 14 yıldır okula gidiyorum yeni yeni farkediyorum insanlık hapsolunmuş durumda. Sistem işine yaramayan insanları hep bir yerlere hapsetmiş. Tımarhanelere okullara cezaevlerine ve de kışlalara. Okumalıymışım iyi okullar bitirmeliymişim sonra askere gitmeliymişim. Erkekler askere gidermiş. Okula neden gittiğimi bilmiyordum askere neden gidiceğimi de bilmiyordum. Ama artık farkındayım. Okula gitmeliyim ki sistemin herhangi bir kısmında kalifiye köle olarak sisteme canımı vermeliydim. Askere de gitmeliydim çünkü bu sistemi korumak için birileri canını vermeliymiş Gerçekten can mı veriliyor yoksa can mı alınıyor? Sonradan farkettim, sistem içine alarak canını alamadıklarının yada karşısında olanların da canını alırmış. Kapitalizm ve devlet her yanımı sarmış durumda. Bunların normal olan şeylermiş gibi gösterip bize dayatmakta. Ben sistemin istediğini her yapmak istemediğimde karşımda bana yol gösteren dik kaşları buldum. Farkettim ki burada emir çok tek özgürlüğün kralını seçmekte. Bana dayatılanları istemediğimi her haykırdığımda, devlete kapitalizme her karşı çıkışımda her isyanımda sokağa çıktım. Sokakta ise onların koruyucusu miltirazmin sert tokatıyla ile karşılaştım. Jop, tazyikli su ciğerlerim dışarı çıkıncaya kadar gaz kelepçe işkence gözaltı. Ama galiba ben gene biraz şanslıydım. berkin elvan gibi 14 yaşımda başımdan gaz kapsülüyle vurulmadım ceylan önkol gibi 13 yaşımda havan topuyla vurulup bedenim paramparça olmadı, uğur kaymaz gibi 12 yaşımda 13 kurşunla minicik bedenim taranmadı. Zafer işareti yaptım diye nihat kazanhan gibi polisler kafamdan vurmadı. Roboskide yitirdiğimiz 34 canımız gibi TSK üstüme bombalar yağdırmadı. Bugüne kadar kürdistanda yüzlerce köy yakıldı 6binden fazla köy boşaltıldı. Onbinlercemiz öldürüldü. 17bin500 kişiye ne olduğu hala bilinmiyor. Dünyadaki savaşlarda şimdiye kadar adını anamadığımız milyonlarca çocuk öldürüldü. Resmi rakamlara göre 3 milyar 360 milyon insan öldürülmüş. Ve binlercemizi öldürmek için dünyada silah sanayine yılda 1 trilyon dolar yatırım yapılıyor. Sermayenin zengileşebilmesi içinse somalar Ermeneklerde torunlar inşaatta biz katlediliyoruz. Her yıl on binlerce canımızı işçi katliamlarına veriyoruz. Sisteme parayı biz kazandırıyor, sanayilerinde silahları biz yapıyoruz sitemde bizi o silahlarla zorla birbirimizi öldürttürüyor. Sistem direkt öldürmezse de çocuk yaştan beri zihinlerimize tecavüz ederek onu korumak zorundaymışız gibi baskılayıp dolaylı yoldan öldürüyor. Başta kader ortakkaya özgecan aslan olmak üzere adını hatırlayamadığımız binlerce kadın bu ataerkil sistem yüzünden katledilmekte. Gene bu durumun karşısında duranlar ise birkaç gün önce bahadır grammeşin gibi nuh köklü gibi eli sopalı bıçaklı palalı kendini sistemin koruyucusu zanneden faşistlerce katledilmekte. Tebrik edelim her tarafımız örülmüştür… Ben 1915ler Trakyalar ağrılar zilanlar dersimler 6-7 eylüller çorumlar maraşlar Sivaslar gaziler Roboskiler 17.500 ler daha hatırlayamadığımız nice katliamlar olmasın diye asla militarizmin silahını tutmıyacağımı, Zonguldaklar somalar ermenekler ve daha nice işçi kıyımları olmasın diye kapitalizmin kölelik sisteminin bir parçası olmıyacağımı, erkeklikse her ay 50 kadının ölmesi birdaha özgecan aslanlar kader ortakkayalar ferinazlar ölmesin nevin yıldırımlar olmasın diye istediğiniz gibi ataerkil ve erkek olmıycağımı, bunların hepsinin baş mimarı ve düzenleyicisi olduğunu bildiğim devletin hiçbir kademesinde kalem tutmayacığımı söylüyor, vicdani ve total reddimi açıklıyorum.
Ben Burak Çiçek Eli
Kanlı liderlerin heykellerinin ve onların omuzlarında bir arma olarak taşıdıkları sembolleri dalgalandıran bayrakların gölgesinde, ölüm ve katliam haberlerinin sakince izlendiği oturma odalarında, yapılmayan ödevlerin bir bedeli olarak dayak yediğimiz okullarda, üç kuruş için erken yaşta çalışmak zorunda kaldığımız iş yerlerinde, öğretmenlerin, müdürlerin,patronların, polislerin, babaların, annelerin, akrabaların,, heykellerin, büstlerin, otoriter bakışları altında ezilmiş bir neslin parçasıyım ben de. Bir Anarşist olarak çocukluğumuzdan itibaren kendi otoritesini, terörünü bizim gözümüzde meşru kılıp bizim de bunların bir parçası olmamız için bizi yozlaştırmak isteyen devletlerin silahlarını tutmayı, üniformalarını giymeyi, bayraklarının altında marş söylemeyi, emir komuta zincirinin bir parçası olmayı, devletlerin katliamlarla çizdiği sınırların bekçiliğini yapmayı ve tüm bunların propagandasını yaşantımda yaşatmayı, hayatımızın her yerine girmiş militarizmi özgür bir yaşama olan inancımla reddediyorum.
Ben Okan Özduman,
Amed’de doğmuş orada yaşamış biri olarak devletin militarist baskısına yıllarca Kürdistan topraklarında maruz kaldım. Çocukluğumun geçtiği Amed sokaklarında F-16 sesleri duymak silah sesleri duymak oynadığın topun panzerin altında ezilmesi gibi durumlar artık sıradan hale gelmişti. Çünkü militarizm her an her dakika insan öldürmeyi bombalamayı imha ve inkar etmeyi kısacası katletmeyi sürdürüyordu. Devlet, her geçen gün birbirinden yeni silahları üretirken ve kullanırken dünyayı git gide daha da yaşanılmaz hale getiriyor ve yaşamlarımızı çalıyor. Dünyayı katleden, her geçen gün daha da yaşanılmaz hale getiren devletlere karşı, onların dünyasını tersine çevirmek için özgür bir yaşama olan inancımla reddediyorum.
Ben Aylin Sali.
20 yaşında Kürt bir kadın olarak vicdani reddimi açıklıyorum. Kadının varoluşunu, yaşamını, kimliğini yok sayan ve bunu meşrulaştıran militarizm sadece savaş demek değildir. Savaş dışında da şiddet, hiyerarşi, cinsiyet ayrımcılığı, itaat günlük yaşamın bütününde mevcuttur. Özellikle savaş süreçlerinde askerlikle erkeği hedef almış gibi görünse de bunun görünmeyen diğer bir yüzünde kadınlar vardır. Cinsiyetçi politikalardan, militarist söylemlerden beslenen algılarla kadınlar ailede, okulda, evde, sokakta, hayatın her alanında erkek egemen sistem ve onu var eden yasalar tarafından yok sayılıyor, tacize tecavüze maruz kalıyor, iktidarlar tarafından hapsediliyor. Anarşist bir kadın olarak; erkeğin orduya, kadının da erkeğe köle olduğu bu ataerkil militarist anlayışı ve bunun bir yaşam biçimi olarak dayatılmasını, özgür yaşama olan tüm inancımla reddediyorum.
Ben Zeynel Çuhadar;
Devletlerin yaşamını tektipleştirmeye, hizaya sokmaya, egemenliği altına almaya, katliamlarına ortak etmeye çalıştığı bireylerden yalnızca biriyim. Nefes almaya başladığım günden bu güne, kanlı gözlerini üzerimden çekmeyen, kendine meşruiyet zemini yarattığı her an yaşamıma ve yaşam alanlarıma saldıran iktidarlara isyan eden anarşist bir bireyim. Devleti, en küçük kalıntısına dek yeryüzünden silmek, kökünü kazımak için mücadele verdiğim yaşantımda, militarizme ve onun itaat kültürüne yer yok. Ezilenlerin özgürlük mücadelesinde her zaman ezilenlerin safında yer alan devrimci anarşist, anti-militarist bir birey olarak devletlerin ordularında özne olmayı reddediyor, özgür bir yaşama olan inancımla vicdani reddimi açıklıyorum.
Ben Baran Yıldırım
Devrimci Anarşist bir bireyim. Aynı zamanda sanayide çalışan bir çırak. Ben militalizmi sadece askerlikte değil aynı zamanda ustamın enseme attıgı şaplaktada gördüm. itaat etmedigimde, doğru bildigimi savundugumda sırtıma yedigim levyede. Bu güne kadar militalizmi hayatımın her alanında yaşayan ben, bunun en somutlanmış hali olan askerliği ve militalizmi reddediyorum. Silah tutan her asker elindeki silahları o topraktaki halkları devletlerin ve kapitalizmin çıkarında katletti. Ben yapılan bu katliamlara ortak olmayacağım, göz yummayacagım, silah tutmayacagım, asker olmayacagım. Vicdani reddimdir.
Dilara Yaman
Militarizm sadece kışlalarda değil, stajda, okulda, evde, sokakta yaşamımızın her alanında. Okul üniformalarından “rahat-hazır ol”lara hepimiz tektipleştirilip, geleceğin askerleri olarak yetiştiriliyoruz. Militarizm evde babanın kuralları, stajda patronun emirleri olarak çıkıyor karşımıza. Sürekli maruz kaldığımız militarizm hayatlarımızı çalıyor. Devlet Kürdistan da ve coğrafyanın dört bir yanında çıkarları uğruna kardeşlerimizi terörist ilan ediyor, bombalıyor, katlediyor. Ben Dilara YAMAN devrimci anarşist bir kürt kadını olarak; yaşamımızın her alanına sızmış militarizmi, devleti, her türlü baskı ve otorite aracını reddediyorum. Devrime ve mücadeleme olan inancimla vicdani reddimi açıklıyorum.
Sarp Can Bilgili
Doğduğumuzda hastanede 11 haneli rakamlardan oluşan etiketleri bileğimize takarak, çocukken pamuk şekerciden aldığımız boncuklu tabancayla, oyun oynayacağımız yaşta bayrak töreninde hizalandığımızda girdi hayatımıza militarizm.
Her sabah sıraya dizilerek, kışlaya gider gibi kıyafet kontrolüyle girdiğimiz okullarda, öğretmenlerin itaat arzusu, müdürün sorgulanmayan otoritesi, emir komuta zinciri, hiyerarşiyle çıktı militarizm karşımıza.
Ders kitaplarındaki resimlerden öğretmenlerin öğretmenlerin ve bizden yaşça büyüklerin tavırlarından, söylemlerinden, tanınan ayrıcalık ve güçten; önce “erk” sonra “erkek” olmayı eğitti okul. Bu sefer ataerki olarak çıktı karşımıza militarizm.
Beden eğitimi derslerinde rahat hazır ol emirleriyle, milli tarih derslerinde katlettikleri halkları övüne övüne anlatarak, coğrafya dersinde kanla sulanmış mayın tarlalarındı çaldıkları yaşamları jiletli tellerle birbirinden koparılan köyleri anlatarak eğdiler, eğittiler bizi militarizme.
Sonra öldürecek bizi militarizm kışlada kalekollarda havan toplarıyla G3 mermileriyle tank ateşi altında öldürecek militarizm annelerimiz parçalara ayrılmış bedenlerimizi eteklerine toplarken devletin katliam olduğunu gören bir genç daha intihara sürükleyecek kendini nöbet klübesinde. Kürdistanda kendi yarattığı çetelerle katletmeye çalışacak halkları. Evde, okulda, sokakta asker olmayı. Ceylan’ı Uğur’u Berkin’i Nihat’ı katletmeyi emredecek bize militarizm.
Sınırları, duvarları yaratan devletin, militarizmin bir parçası olmayı kardeşlerimi katletmeyi reddediyorum.
Ben Sarp Can Bilgili Liseli bir Devrimci Anarşist olarak vicdani reddimi açıklıyorum.
Devrim Varol
Zulüm ve katliamla kurulmuş devlet Kan ve kemikle örülmüş duvarları Ve keskin sınırları vardır Uğruna ölmemizi istedikleri sınırları “Kadın” gibi korunması gereken toprakları
Asker nedir, nasıl olmalıdır? Andımızla nasıl işkence yapılır? Bir toprak parçası için neden ölünür? Savaşları kim çıkarır? Savaşları kim çıkarır biliriz Biz kadınlar İyi biliriz savaşın kanlı yüzünü Postallar bedenlerinizi çiğnerken Benliğimizi işgal ederken askerler, biliriz.
Biz kadınlar Topla tüfekte olmayan savaşları biliriz Benliğimizi yok etmeye çalışanlara karşı bir savaş. Savaşın araçları hep değişir Coğrafyalar çağlar değişir Savaşın kanlı eli hep boğazımızdadır
Yüzyılların isyanını taşıyoruz yüreğimizde Sahip olduğumuz her şeyi çalanlara kardeşlerimizi öldürenlere. Kazanlarda yakanlara Toprağa gömüp taşlayanlara Güzelliğimizi kara bir çarşafa Yada 36 bedene hapsedenlere Ağzımızı bağlayanlara, dilimizi yasaklayanlara Postallarıyla bedenimizi çiğneyip Benliğimizi parçalayanlara inat İsyanı örgütlüyoruz!
Ellerimle geleceği dokuyorum, yaşamı yaratıyorum Ez jinim, ez jiyanim Baharın renklerini, isyanı yeşertiyorum Zılgıtlarımla, dokuduklarımla haykırıyorum Biz iktidarsızlar var oldukça İsyan dalga dalga yayılacak yeryüzüne Asıl bahar iktidarlar yok olduğunda gelecek
Ben Devrim Seyma Varol, devrimci anarşist bit kadın olarak devletsiz, iktidarsız, savaşsız bir dünya için
Vicdani reddimdir.
Varlığım tüm devletlerin yok oluşuna armağan olsun.
Bir kişinin açıklaması isteği üzerine çıkarıldı (25.01.2019).
Meltem Çuhadar
Ben Meltem Çuhadar.16 yaşında anarşist ve anti-militarist bir kadınım.Doğduğum andan itibaren militarizmle karşılaşıyorum.Çocukken erkek arkadaşlarımın ellerindeki oyuncak silahlarla, bayramlarda bayramlık diye giydirilen asker kıyafetleriyle tanıştım militarizmle.Şimdi de okulda her gün tek tip kıyafetlerle sıra olup 8 saat boyunca tıkıllı kalacağım sınıflara sokuluyorum.Bu sınıflarda devletin kanlı savaşlarının anlatıldığı tarih dersleriyle eğitiliyorum.Devlet bizleri bu şekilde itaat edecek askerler haline getirmeye çalışıyor. Ben ise ölmeyi, öldürmeyi, emretmeyi ve iktidarlara itaat etmeyi reddediyorum.Vicdani reddimdir.
Yakup Abbaszade
Mən Yaqub Abbaszadə
Doğumumdan etibarən militarizmle tanış olmam uzun sürmədi . Əvvəl silahlarla oynadığım oyunlarda sonra isə məktəbdə göstərdi mənə yüzünü.Sabah girdiyim sıradan , oxuduğum süni and dan və oturduğum sıralarda tanıdım mən militarizmi .Artıq əsgərə getməm lazımdı.Vatan borcuymuş.Gitmezsem olmazmış…..öldürmek mi vətən borcu! … Yoxsa qardaş qanı tökmək mi ? vicdanım əl vermir qan tökməyə , qətl bir torpaq parçası uğruna .Ne əsgərə gedəcəyəm nə qan dökeceğim..Devrimci anarxist fərd olaraq vicdanı rettimi bəyan edirem .
Ben Melisa Eskizerci,
19 yaşında devrimci anarşist bir kadınım.
Asimilasyon politikalarını sürdüren T.C. devletinin Malatya’dan Maraş’a katlettiği bir Aleviyim.
Emir komuta zincirinde işleyen , ilk önce itaat etmeyi öğreten okullarda bir öğrenciyim.
Erkek egemenliğinin sürdüğü topraklarda, yaşamı gölgede bırakılan bir kadınım.
Devletin kurduğu mülkiyetlere, silahlar aracılığıyla sınırlar çizdiği yeryüzünde ülkelere sıkıştırılmış bir insanım.
Özgürüğüm için;
baskısız, otoritesiz katliamsız bir hayat için;
sınırların olmadığı bir dünya için
Militarizmi reddediyor
Vicdani reddimi açıklıyorum.
Hayatlarımız çalınmadan hayallerimiz buluşmalı.
Ben Hüseyin Civan.
Devletlerin korku politikaları dâhilinde tutsak edilerek yaşamı çalınan yoldaşım Umut Fırat Süvarioğulları ile dayanışma içerisinde vicdani/total reddimi açıklıyorum.
Devletler, onlara biat etmeyen, baskıya-zulme-şiddete karşı direnen, mücadele eden herkesi, bugüne kadar gözaltında kaybetti, katletti, duvarlar ardına hapsederek yıldırmak istedi. İktidarlar, kendi çıkarları uğruna çıkardığı her savaşta halkları yerinden yurdundan etti; ezilenleri katletti.
Ben, devrimci anarşist bir birey olarak, iktidarların kendi çıkarları uğruna çıkardıkları her savaşta, ezilenlerin katledilmesini reddediyorum. İrademin gasp edilerek, inanmadığım bir iktidarın boyunduruğuna hapsedilmesini; orduların nice sayısız kardeşimin yaşamını gasp etmesini reddediyorum.
Anarşist yoldaş Durruti’nin İberya’da anarşist devrim mücadelesini verirken kral ordusunda savaşmayı reddederken söylediği “kral ve faşist rejim, kendi ordusunda beni yok saysın!” sözleri gibi, ben de diyorum ki “TC ordusu beni ordusunda yok saysın!”
Dünyanın birçok yerinde, 1936 Devrimi’nde İberya’da, 1920lerde Mahnovist Ukrayna’da, Filistin’de, Chiapas’ta Kürdistan’da, özgürlük mücadelesi verenler iktidarlar tarafından katledilirken, iktidarlar tarafından katledilen tüm ezilenler için vicdani ve total reddimi açıklıyorum.
Ben ilyas seyrek.
Üzerinde yaşadığımız topraklarda özellikle son yüzyılda T.C devletinin Türkleştirme politikaları ile Kürtlere, Alevilere ve Ermenilere asimilasyon, soykırım ve katliam politikaları uygulandı. Devletler çıkar çatışmalarında ve egemenlik mücadelelerindeyken milyonlarca insanı ölmeye ve öldürmeye zorladı. Parası olanlar ölmekten ve öldürülmekten muaf tutulurken yaşamını yitirenler ise hep fakirler oldu. Ayrıca militarizm savaşların olmadığı zamanlarda da kışlalarda intihar adında kendini gösterdi. Devletlerin üzerine kurulduğu ataerki ve militarizm ise günümüz dünyasında, okulda, sokakta, TV ve tüm medya araçlarında kendine geniş yer buldu. Ben iste tüm bu katliam ve politikalardan dolayı, yaşamın her anına sızmakta olan militarizmi ve devleti devrimci anarşist bir birey olarak özgür yaşama duyduğum tüm inançla reddiyor, vicdani reddimi açıklıyorum.
Emre Yılmazoğlu
Ben Emre Yılmazoğlu. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne göre 70 küsur milyon tane 11 haneli sayıdan biriyim. Oysa ben o sayıdan çok daha fazlasıyım, devlet bilmez. Örneğin; devlet bilmez benim en sevdiğim rengi, çiçeği, içimden en sık söylediğim şiiri, yıldızlara baktığım akşamlar neler düşündüğümü… Devlet birçok şeyi bildiğini sanır ama aslında bu konuda çok yanılır. Devlet herkesin Talim ve Terbiye Kurulu onaylı kitaplarla yetinebileceğini, daha fazla prim kazanmak ve daha “yüksek” bir pozisyona sahip olmak uğruna bir azınlığın mal varlığını arttırmayı normal karşılayacağını, mutsuzluk kaynağı olarak telefonun internet paketinin bitmesi, beş yıldır arabayı yenileyememek, şu mahalleden kurtulup eli-yüzü düzgün bir sitede kiraya çıkamamak, bankada kredi notunu yükseltememek ya da bunlara benzeyen “sorun”lar tanımlayacağını düşünür. Sıkıştırılmış ve standartlaştırılmış koşullarda insan olmak işte bu kadar kolaydır. Çünkü yaşadığın sürece daha fazla şeye sahip olmalısındır. Sahip olduklarını korumak için de öldürmeyi öğrenmen…
Sistem bize her yerde ölümü gösterirken bunu normalleştirir ve der ki “Şehit olarak ölmek öylesine ölmekten daha iyidir.” Ama ben Şehit Emre Yılmazoğlu adlı bir vapur olmak istemiyorum. Bununla birlikte öldürmeyi öğrenmek de istemiyorum. Birileri bana bir şey öğretmek istiyorsa salça ve turşu yapmayı, mızıka çalmayı, kazak örmeyi öğretsin. Hepi topu bir yaşamım var ve ben katil olmak istemiyorum.
Ben Emre Yılmazoğlu. Şu ya da bu düşünceyle bir canlıyı öldürmeyi reddediyorum ve bunu tüm canlı kardeşlerime ilan ediyorum.
Raser Işıkalan
ez Raser Işıkalan ez anarşisteki ji erdnigariya kürdistané me. 16 salime. Ez hevalen xwe ku bi deste hézén dewleté hatin kuştın tû caran ji birnakım. ez mirovén ku di komkûjiya roboskiyéda hatin qetilkirin jibirnakım.
jibo berjimendiya dewleté û karderan, mirov kuştıné û bıçekbuné bırıkava reddıkım.
Ben Raser Işıkalan Kürdistan coğrafyasında yaşayan bir anarşistim. Yaşım 16. Ben kürdistanda devletin kolluk kuvvetlerinin öldürdüğü yaşıtlarımı asla unutmayacağım. roboski katliamında ölen insanları unutmayacağım. Devletlerin ve patronların çıkarları uğruna insan öldürmeyi ve silahlanmayı İNADINA REDDEDİYORUM.
Cem İleri
slav jı wera ; ez Cem İLERİ ez anarşîstekî ji erdnîgarîya Kurdistané me û bawer dıkım hemu dewlet kujarın , dewleta kujar û artêşa wi ya kujar di erdnîgarîya ku ez têda dıjim xwîşk û bırayên mın qetılkır. Ez, komkujiya
Roboskî’yê, komkujiya Dersîmê , komkujiya Zeylanê, komkujiya Helepçê, u bi hezaran komkujiyen ku min nejmartiye ji bir nakim.
hemu dewlet bi zore bırayênme dışinın leşkerîyê , fermanan dıdın u dıbén huné iteat bikin. dıbén wxişk u bırayén xwa bıkujın. cihanéda çıqas mirovén hésir hebın sîtemé ser wan bıkın , jıbona çenge erd qetılkırıné dıde nişan , ez hevi dikim ku dewleté kujar tevé artêşa xwaye kujar tınebın, mirov bi hevra şer nekın, hevdu qetılnekın, cihan cihek xweştir be. jı bo wi yekiji terre tûrre dewleté derxıstiye ya leşkeriya pêwisti u tevé tıştén weqevî red dıkım …awe ji tinım ser zıman ku, wijdana mın jı dilfirehe…
merhaba ; ben cem İLERİ kürdistan coğrafyasında yaşayan bir anarşist olarak tüm devletlerin katil olduklarına inanan bir bireyim , benim yaşadığım coğrafyada katil devletin katil orduları kardeşlerimi katletti ; roboski katliamından tut dersim katliamına , zeylan katliamından tut halepçe katliamına kadar daha ismini sayamadığım kadar çok , bir sürü katliam bunların hiç birini asla unutmayacağım …
devletler kardeşlerimizi zorla askere gönderir , emirler verip itaat etmelerini söyler kendi kardeşlerini öldürmeyi yani birlikte yaşadığımız bu dünyadaki mazlum insanlara zulüm etmeyi , bir avuç toprak ve kendi çıkarı için katletmeyi öğretir ;ben ise bu dünyanın katil devlet ve devletin katil ordularıyla değil , insanların birbirleriyle savaşmadan , birbirlerini katletmeden daha güzel olacağına inanıyorum ve bunun için devletlerin yapmış olduğu saçma sapan z(s)orunlu askerlik ve benzeri tüm kurumları red ediyor …. vicdanımın rahat olduğunu dile getiriyorum ….
Enise Dilek Aktaş
Ben Enise Dilek Aktaş. Doğadaki tüm canlılara saldıran militarist sistemi reddediyorum. Bir birey ve kadın olarak benliğimi yok etmeye çalışan,bu sistemin bir parçası olmayı reddediyorum. İnsanları türlü sebeplerle sistemin dişlisi haline getirilmesini reddediyorum. Doğal canlı genetiği ile oynanmasını reddediyorum.
Özellikle İnsan genetiği ile oynanarak vicdan ve adalet duygularının yok edilmesini reddediyorum. 40 yıldır süren bu kirli savaşın, Kürdistan’da sürdürülen katliamları ,imha politikasını,militarist sistemin devamını sağlayan tüm araçlarını reddediyorum.
Bir kadın ve anne olarak toplumsal cinsiyet kavramı üzerinden yaratılmaya çalışılan kadın rolünü reddediyorum. Dünyadaki tüm canlılar ve insan türünün doğal yaşama gereçleri ile donatılmasını istiyorum.
Çocukların dünyayı eğlenceli bir yer olarak görmesini istiyorum. İnsanların,hayvanların ve doğanın öldürülmediği bir dünya istiyorum.
Annelerin ağlamadığı, ailelerin parçalanmadığı etnik kökeninden dolayı kimsenin öldürülmediği bir dünya istiyorum.
Halkı askerlikten ve sistemin tüm araçlarından soğutmak için Vicdani Reddimi açıklıyorum.
