2011, 8 Ağustos Ayla İşler Sümer Tsekka – email olarak geldi.
Vicdani reddim üzerine
Kadın
Dünyanın Türkiyesinden
57
Seramikçi
Herkesin bir hayali vardır.
Benimki, savaşsız bir dünyada yaşamak.
Kimsenin kimseyi (özellikle de resmi bir üniforma ve/veya ele tutuşturulmuş bir silahla) öldürmediği bir dünyada yaşamak.
Çocuğum yok. Ama dünyanın bütün çocukları benim çocuğum. Çocuğunun ölmemesini, öldürmemesini isteyen her birey gibi ben de çocuklarımın öldürülmesini, öldürmesini istemiyorum.
Sizlere yüzlerce kelime yazabilirim, söyleyebilirim.
Savaş lobileri, silahlanma yarışları, bu yarışların, savaşların sebep olduğu yoksulluklar, yoksunluklar, silahlanmayı sadece bir miktar azaltmanın bile kurtarabileceği açlıktan ölen milyonlar, onca parayı neden yoksullar için, eğitim için, sağlık için harcamadığımız…
Bir de bütün bunların yanında her türden riski göze alarak kimseyi öldürmemek için vicdanı retçi olduklarını açıklayanlar.
Sebeplerini benim gibi ya da başka inanç kelimeleriyle ifade eden her vicdanı retçiye sonsuz saygı duyuyorum ve bugüne kadar onların yanında yer almış olmamaktan ötürü utanıyorum.
Bu utanç duygusuyla yaşamak zor.
İnsan utanarak yaşayamaz ki.
İşte bu yüzden, vicdanı retçi olduklarını açıklayan tüm o cesur insanların yanında yer almak istediğimi, silah altına alınma durumum olsaydı eğer, aynen onlar gibi vicdanı retçi olmayı seçeceğimi beyan etmek istiyorum.
