2013 01 Aralık-Enise Şeyda Kapuz(VR-DER’in düzenlediği etkinlikte vicdani reddini açıkladı)
Aslında size anlatacaklarım uzun değil, insanlık tarihi kadar kısa, bir o kadar yalın, bir o kadar da dehşet vericiydi. Söylemek istediklerime dönüp bakınca gördüğüm rüyalardan, ben doğmadan önce yaşananlardan, benden sonra devam etmesi muhtemellerden, doğruyu söylemek gerekirse korktum biraz. Düşman büyüktü ve onunla ağız dolusu mücadele etmek gerekiyordu.
Ağzımı önce boşluğa açtım ve tek başıma bağırdım.
İçimde açılan büyük boşluğa sevgiler sığdırdım. Renklere kucak açtım. Savaştan bahsedecek olursak…
Savaş biz doğmadan önce başladı.
Önce geceleri aldılar, sonra sokakları, sonra katiller bir bir hanelerimizde belirdi. Adı kimi zaman hoca oldu, kimi zaman baba, kimi zaman sevgili, kimi zaman hoca, kimi zaman patron.
Bu hayat erkeklerin hayatıydı, bu savaş da öyle…
Yaşadığımız baştan sonra erk düzenine, yani savaşa göre programlanmıştı. Evde, kampuste, işte, yolda sürekli savaşmamız emrediliyordu.
Savaş ne sadece Kürdistan’da ne Filistin’de ne doğuda ne batıda, savaş ayağımızı bastığımız her yerdeydi.
Direniş de öyle…
Direniş bizim olduğumuz yerde.
Direniş burada benim sesimde.
Direniş burada, vicdanımla benimle.
Direnişi daim kılıyorum, mücadeleyi bırakmıyorum, vicdanımın arkasına sığınarak savaşmayı reddediyorum.
Enise Şeyda Kapusuz
