Analar çocuklarının saçının teline dünyayı değişmez. Vatan dediğin nedir ki? Benim vatanım oğullarımın ve kızlarımın geleceği! Yoksa ben kendime bir sal parçasının üzerinde bile vatan kurarım!
Devlet denilen o eli kanlı, zalim terör örgütüne sesleniyorum!
Kürt, Tük, Ermeni, Rum hiçbir gencin ölmesine razı değilim.
Bencilliğin gözü perdelidir. Yaşanan acıları görmüyorsun! Hırs kalbi karartır. Her ölümle yüreğime düşen ateşi hissetmiyorsun! İktidar sağırdır. “Kardeşi kardeşe kırdırma” çağrılarını duymuyorsun!
Oysa Mehmetçik küçük bir çocuk. Tıpkı Varto sokaklarında ölü bedenini çırılçıplak sürüklediğin Kevser gibi. Senin bu küçük çocukların kanlarından beslenmene daha fazla seyirci kalmayacağım.
Sen eğer devletsen, büyüksen, bu düğümü hiçbir çocuğun burnu kanamadan, onuru kırılmadan yapacak kudrette olmalısın!
Yoksa ben senin iradeni tanımam! Tanımayacağım. Çocuklarımı askere göndermeyeceğim! Bütün mevcudiyetimle, sürdürdüğün kanlı oyunun karşısında olacağım.
Oğullarımı ve kızlarımı sana kurban vermeyeceğim!
Vicdanlarından başka hiçbir şeyden korkmayan annelere sesleniyorum.
Bu savaş; Kürtlerle Türkler arasında değil!
Bu savaş, çocuklarımızı acımasızca savaşa sürerek barış ve gelecek umudunu yok edenlerle, hunharca katledilen Türk, Kürt, Ermeni her çocuğu kendinin bilen anneler arasında!
Kimliği ne olursa olsun hiçbir gencin ölmesine razı gelmeyelim!
Ne derler bilirsiniz “Barışta oğullar babalarını, savaşta babalar oğullarını gömer”
Annelerin ve babaların çocuklarını gömmeyecekleri günler için…
Bütün anneler birleşin!
Elif Mutlu
[email protected]
