Gerçek: Birkaç silah üreticisinin elde ettiği kârlar ve savaşları teşvik eden politikacıların elde ettiği geçici güç, hem mağdurların hem de galiplerin çektiği acılarla, çevreye, ekonomiye ve topluma verilen zararla karşılaştırıldığında o kadar önemsizdir ki, savaşa herhangi bir alternatifin çok daha yararlı olduğu görülmektedir.
Orban hem de bir NATO üyesi ülkenin Başbakanı olarak “düşman liderlerle” görüşmek için kimden yetki almıştı! Kim oluyordu! Slovakya Başbakanı Robert Fico’nun başına gelen suikast girişiminden de mi ders almamıştı! (Bakalım, belki Trump’ın başına gelenden “dersini (!) alır.”)
Böylece muhalefeti etkisizleştirmenin, arkasına dizemese bile kıpırdayamayacak hale getirmenin, ülkeyi iyice yasağa ve baskıya boğmanın, toplumsal itirazları yok etmenin ve ekonomiyi şekillendirmenin yolunu açacak.
Bir kış uykusundan uyanmış ama kendisini hakikatin çölünde içtimaya çağırılırken bulmuş gibi bir tutum içindeki Avrupa’da III. Dünya Savaşı hazırlığı olarak görülecek çok şey oluyor
Şimdiye kadar militarizm hiç bir sorunu çözmediği gibi daha çok insanın ölmesine yol açtı. Savaşa karşı çare elbette militarizmi tırmandırmak olamaz…
Gazze’ye yönelik başlayan İsrail saldırısını takiben, ABD bölgeye önce uçak Gemisini, geçtiğimiz gün de nükleer denizaltısını gönderdi…
Bugünkü çatışma Soğuk Savaş’a nazaran nükleer ve etkili konvansiyonel güçler arasında savaş riskini giderek arttırmaktadır.
Savaş var ve bu savaşın ekonomik temelleri ve maliyetleri var. Kimse sormuyor hükümete ve iktisatçılara ekonomi politikalarını değerlendirirken.
14 Mayıs, Türkiye açısından bir dönüm noktası olacaksa etkili bir barış hareketi de olmalı. İronik olan şu ki 15 Mayıs da Dünya Vicdani Retçiler Günü. 15 Mayıs sabahına daha güzel bir Türkiye umuduyla uyanma hayali kuruyoruz.
Todd, ABD’nin de tıpkı Rusya gibi artık bu savaştan çekilemeyeceğini ve taraflardan biri çökene kadar ‘bitmeyen bir savaş’ın içinde bulunduğumuzu ileri sürüyor.
