2005 14 Mayıs-Ayşe Girgin-İZMİR
“Otoritenin, hiyerarşinin, şiddetin egemen olduğu bir dünyada yaşamak zorunda olmaktan dolayı üzgünüm. Militarizmin bu kavramları yaşamın her alanında, çeşitli şiddet biçimleri olarak karşımıza çıkıyor. Bireyin toplumsallaşmasının en önemli adımı olan okul sürecine bir göz atmamız aslında bize pek çok ipucu veriyor. Nasıl mı?
Hepimiz biliyoruz ki; okullarda her Pazartesi ve Cuma günü militarizmin aynalarından biri olan marş okunmak zorunda. Ve her yeni gün, milliyetçiliği daha daha güçlendirmek ve ayrımcılığı pompalamak için yemin töreni düzenleniyor. Militarizm daha ilkokuldan başlayarak, evrenselliğe ve barışa karşı “nifak tohumlarını” içimize serpmeye başlıyor. Tabii ki tek tipleştirmenin göstergelerinden biri olan üniforma zorunluluğunu da unutmamak gerekiyor. Ve böylece kadın erkek herkes militarizmin “resmi” yüzüyle karşılaşıyor. Bunun sıradanlaşması ve gözümüze batmıyor olması aslında en büyük tehlikeyi oluşturuyor.
Ben bir kadın olarak, militarizm ile ordu dolayımında ilişkilenmesem de, hayatımın her alanında karşılaşıyorum. Tüm ezme ezilme ilişkilerinin, cinsiyet ayrımcılığının, kanlı kansız her türlü şiddetin varolduğu bu dünyada militarizme karşı mümkün olduğunca mücadele ediyorum.
Militarizmi bütün yüzleri ile reddediyorum.”
