Zorunlu askerlikte yaşanan işkence, kötü muamele ve hatta cinayetler oldukça yaygın aslında. Yıllar önce ulusal bir gazete şu önemli manşeti atmıştı. ‘TSK’da intihar sayısı, şehit sayısını geçti’
Bireyin devletten daha önemli olduğunun, yaşanan adaletsizliklere karşı bireysel sorumluluklar almanın ve iktidarın kutsal olmadığının toplum olarak farkında olmalıyız.
Sirte ve Cufra artık Mısır’ın da kırmızı çizgileri haline geldiler ve Türkiye herhangi bir hamleye yeltenirse, karşısında Mısır ordusunu bulacak.
Hayatta kalmakla yaşamak aynı şey değil. Savaşa dair ölenler, ölü sayısı konuşulur ya hep, geride kalanlar için “Ölen öldü, ben şimdi nasıl tutunacağım?” sorusu kalıyor.
Asker kaçağı son derece yalın bir üslupla askere gitmeyi reddediyor ve yine aynı yalınlıkla başka insanların da gitmesine engel olmaya çalışacağını ifade ediyor.
Darbe silahsız sivil direnişle değil, harekete geçirilen birliklerin kışlalarından çıkar çıkmaz hükümete sadık birliklerce ezilmesiyle durdurulmuştur.
Disipliner toplumların önceliği sopalamak, kapatmak, yakıp yıkmak değil itaatkâr bedenler inşa etmektir; bunun da yolu bireyi “parçalanabilir” hale getirmekten geçer.
Türkiye, köklü bir sanayi devrimi, bilimsel ve teknolojik devrim ve bilişim devriminden geçmeden; henüz gelişmiş bir otomotiv ve uçak endüstrisi olmaksızın “uçan nesneler” evreninin ön saflarına konuyor.
Programa göre TFX’in ilk uçuşu 2026’da, TSK’ye teslimi 2031’de gerçekleşecek. İlk uçuştan sonra yapılması gerekenlerin ayrıntısına burada girmeyeceğim, ama o işleri 5 yılda tamamlama hedefi gerçekçi değil
Türkiye’nin İdlib’de görülmemiş bir hazırlığın içine girdiğine şahit olduk. 100’ün üzerinde askeri araç sevkiyatları günlerce devam etti, ama bu sevkiyatlar öncekilerden farklıydı.
