Beni çürük sayın. Vatan haini sayın. Bir küfür bulun. Bin hakaret edin. Ama hayatımdan, zamanımdan çalmayın. Ya da yirmi bin lira vereyim vatan borcumu ödemiş olayım. Tankınız, tüfeğiniz, bombalarınız sizin olsun. Bu konu burada kapansın. Vatan sağ olsun.
Vicdanî retçi ve antimilitarist bir aktivist olan Tarhan’a “cepheden izlenimleri” sorulduğunda ise, “Barışın yolu her yerin silahlandırılmasından geçmiyor ama ortada IŞİD gibi silahlandırılmış vahşi bir çete varken, kendi evini savunanlara, ‘Hayır savunmayın yoksa militarist olursun’ deme gibi bir lüksümüz olduğunu, bu kadar densiz olamayacağımızı düşünüyorum” diyor.
Gencay Gürsoy, Vedat Türkali, Oya Baydar, Büşra Ersanlı, Eşber Yağmurdereli, Şebnem Korur Fincancı, Ali Nesin, Aydın Çubukçu, Baskın Oran gibi isimlerin de yer aldığı aydın, gazeteci, akademisyen ve sendikacılar bir bildiri yayınlayarak IŞİD’e karşı Kobani’ye destek olma çağrısında bulundu.
“Hiçbir ülkenin Ortadoğu’ya silahlı askeri müdahalesi doğru değil. Türkiye gibi komşu ülkelerde oraya malzeme sevkiyatı olacaksa, bu silah değil, insani yardım sevkiyatı olmalıdır.”
Pek bilmediğimiz bir kavram olan “şiddetsizlik”in gücü karşı tarafın şiddetini ortaya çıkarmakta yatar. Şimdi iki kadın, iki Don Kişot, Türkiye’de “tam zamanı” diyerek Şiddetsizlik Eğitim ve Araştırma Merkezi’ni açtılar
Matei Vicniec’in dediği gibi “kadın bedeni savaşın bir cephesi haline geliyor. Bir zamanlar şövalyenin kılıcı hasmının kanına bulanırdı. Şimdi askerin penisi ırzına geçilen kadınların çığlıklarına bulanıyor.”
Yeni eğitim döneminin açılmasıyla birlikte Diyarbakır, Şırnak ve Hakkari’de Kürtçe eğitim veren kurumların açılışı yapıldı. Sonuç ise militarizm oldu; okullar kapatıldı, mühürlendi, soruşturmalar açıldı, polisler yığıldı ve anadilde eğitimin yasak olduğu militarist ideoloji yeniden ortaya kondu.
Militarist toplumun en belirgin niteliklerinden biri de bu zaten; bireyselliklerin sindirilmesi ve herkesin militarist söylem ve pratikler etrafında, bireyselliğini bir kenara bırakıp itaat ederek şekillenmesi.
Sanki emir kulu erlere işkence yaptırılıp öldürülen er Uğur Kantar bir şiddet sistemi kurbanı değilmiş… “Arkadaşı kazayla vurdu” denen Sevag Balıkçı “sistemli nefret” kurbanı değilmiş gibi.
Son 30 yılın şiddeti, meselenin nedeni değil sonucudur. Meseleyi tabii ki daha da ağırlaştıran ve yeni boyutlar ekleyen bir yanı vardır şiddet ögesinin, ama bu meselenin kökensel nedeni eşitsizliktir.
