Haberin dili, savaşın ve militarizmin çocuklar üzerine bıraktığı olumsuz bir etki olarak “ölümün oyun haline gelmesi” üzerinden savaşa ve çocuk psikolojisinde bıraktığı travmatik etkilere yönelik bir farkındalık geliştirmiyor. Tam aksine çocukların “geleceğin şehitleri” olacağı şeklinde bir temenni olarak inşa edilen bir haber dili söz konusu!
Raporda, TSK’nın, Türkiye’nin vizyonuna ve sınırların ötesinden itibaren güvenliğin sağlanması ilkesine uygun biçimde sınır ötesinde askeri varlık bulundurulabilecek şekilde stratejik intikal, üs bölgesi oluşturma gibi yetenekleri kazanması gerektiği belirtildi.
ABD’nin yurtdışı istihbaratını yürüten kurum NSA’in altın çocuklarından Snowden’ın vicdanı, içinde çalıştığı kozmik derecede gizli projenin yükünü taşıyamayınca yıllar boyu bir komplo teorisi olarak dilden dile dolaşan iddianın gerçekliği anlaşıldı: ABD (neredeyse) herkesi, her ortamda -yasadışı yöntemleri de kullanarak- takip ediyor.
Vatan haini olarak yaftalanan vicdani retçiler devlet ve toplum baskısıyla askerlik yapmamak için bedel ödemek zorunda bırakılırken, 1 milyona yakın kişiyi ilgilendiren bedelli askerlikte ödenen bedelin, sadece üzerinde Atatürk fotoğrafı olan kâğıtlar olduğu ortada.
Türkiye’nin, silah sanayiinde her türlü sistemi yerli üretmeye girişerek -ki bu amaçla dışarıdan teknoloji desteği de aldığı biliniyor- kaynaklarını israf etmesi yerine ehil olduğu ve daha ekonomik olan elektronik sistemler gibi alanlara yoğunlaşması akılcı olacaktır.
Milli yas ilanı ulusun tahayyül edilen sınırlarının pekiştirilmesinde son derece önemli bir rol oynamakta.
Sivas Katliamı yıldönümünde katliamlara karşı sanal ortak hafıza müzesi kurmak amacıyla 2 Temmuz’da sınıf arkadaşı Yasemin Sivri’nin katledildiği Madımak’tan Başbağlar’a yürüyen Bayrak, Zini Gediği Katliamı’nın yıldönümü olan bugün de Dersim’den Mardin Bilge Köyüne yürümeye hazırlanıyor.
Toplumların kendilerine has, kendi içlerindeki erkek egemenliğini tekrardan üretme, zayıflatma veya pekiştirmeye yarayan kurumları vardır. Bunlardan bazıları okullar ve askeri kurumlardır.
Savaşın 100. yıldönümünde, özellikle Avrupa ülkelerinde savaşın anılması, yorumlanması ve dersler çıkarılması konusunda çeşitli düzlemlerde canlı tartışmalar, verimli çalışmalar yürütülürken, Türkiye’de genel bir ilgisizlik hali var.
“Eğer şehidin uğruna canını feda ettiği kutsal değerleri sahiplenecek, paylaşacak ve yeniden üretecek bir kitle olmasaydı, [ölümün] adı sadece talihsiz bir kaza, trajik bir ölüm olurdu…”
