Doğa, hayvan ve insanın nefes aldığı ve özgür olduğu her bir alanın yok olmaya yüz tuttuğu bu dünyada, örülü duvarların ve çitlerin ardına hapsetmeyeceğim kendimi. Küçük yaşımdan itibaren bana dayatılan erkeklikten arınmaya çalışırken, eril ve hiyerarşik ilişkilerden sürekli olarak beslenen bir kuruma teslim olmayacağım. Erkek gibi bağırmayacak, erkek gibi selam vermeyecek, uygun adım yürümeyeceğim. Ne emir alacağım ne de emir vereceğim. Varlığım başka bir canlının kanından beslenmeyecek. Elime hiçbir ordunun silahın almayacağım. Kendini barış uğruna canlı kalkan olarak ortaya koyan insanların karşısında değil, yanında yer alacağım. Hayatta inandığım şeyleri yapacak, zincirlerimden kurtulacağım. Vicdanlı gözlerle bakacağım dünyaya, tıpkı bir annenin yavrusuna baktığı gibi. Bu yüzden, vicdanımın sesini dinliyor, askere gitmiyorum.
12 Mayıs 2015
Deniz Uludağ
İzmir
