2010 15 Mayıs-Deniz Erbak (İST. 15 Mayıs Etkinliği)
Ben 18 yaşında bir kadınım. Asker değilim fakat asker olma durumunu uzun süredir yaşıyorum. Daha çocukken erkek arkadaşlarımın ellerine verilen oyuncak silahlarla ve giydirilen asker kıyafetleriyle hayatıma girdi militarizm. Şimdi ise Okulumda askerliğin en önemli unsuru olan emre itaat etmek öğretiliyor. Okullarda (kışlada denilebilir.) birer asker gibi sıraya girip, rahat-hazır ol komutlarıyla beraber Türk olmanın onuruna vardıktan sonra 6 saatimi geçireceğim koğuştan bozma sınıflara sokuluyorum. Her gün yaparken bunu yavaş yavaş gelişmeye başlıyor itaat kültürü. İktidarlar sırf davranışlarımızla itaat etmemizi değil, düşüncelerimizle de itaat etmemizi istiyor. Tarih derslerinde Kurtuluş Savaşının zaferini, Osmanlı padişahlarının insanların kafasını kesmesini meşru bir şeymiş gibi kafamıza sokmaya çalışıyorlar. Büyük katliamlar zafer, cinayetler hainleri engellemek oluyor. Tıpkı yıllardır T.C. devletinin bu topraklarda halklar üzerinde yaptığı katliamlar ve cinayetler gibi. Okullarda yapılan milliyetçi propagandayla bu durumu bizler için meşru hale getirmeye çalışıyorlar. Bu meşruluk öldürmenin ve ölmenin meşruluğu. Sadece okullarda değil televizyonların kanallarında yayınlanan ana haber bültenlerinde şehit analarının ağlamaları, babaların “vatan sağ olsun” diye bağırmaları arabesk müzik eşliğinde bizleri etkilemeye hazır bir halde önümüze sunuluyor. Devlet okul, televizyon gibi propaganda araçlarıyla yavaş yavaş kafamıza girmeye çalışıyor ve bizleri itaat edecek ve tabi ki gerektiğinde de silah altına alıp gözümüzü kırpmadan ateş edecek askerler haline getirmeye çalışıyor.
Ben anarşist ve anti-militaristim.
Ne bu itaat kültürünün bir parçası ne de iktidarların savaşlarının piyonu olacağım. Her daim iktidarların ezilenlere karşı sürdürdüğü savaş karşısında ezilenlerle birlikte mücadelemi vereceğim. Ölmeyi, öldürmeyi ve iktidarlara itaat etmeyi reddediyorum.
Didem Deniz Erbak
