Ebru Ergün

Bugün burada vicdanı reddimi açıklamak üzere bulunuyorum. Çünkü vicdanım bana dünyada olan bitenler karşısında sessiz kalmamın doğru olmadığını söylüyor. Silahların, savaşların, nefretin hakimiyeti altında yaşamak istemiyorum. Kendim için, başka insanlar için, başka canlılar için istediğim hayat bu değil.
Ben ne öldürmek ne de öldürülmek istiyorum. Yüz binlerce kişinin gözlerimizin önünde yok olduğu; hayatlarımızın bir satranç oyunundaki piyonlar kadar bile değerinin olmadığı; vatan sevgisi, şehitlik mertebesi diye diye en yoksul, en umutsuz halk çocuklarına bütün pis işlerin yaptırıldığı bu anlamsız savaşın bitmesini istiyorum. Bırakın gelecek için kaygılanmayı, bugün eve varıp varamayacağımızı bile bilmediğimiz bu sefil hayatı değil; insan onuruna yakışan, içinde nefret olmayan, bütün insanlarla omuz omuza durabileceğimiz bir hayat istiyorum.
Biliyorum, bunu gerçekleştirmek mümkün. İşte bunun için; savaştan kaçarken, korkunç koşullarda çalışırken, sokakta yürürken öldürülen yüz binlerce çocuğun anısı için; hiçbir zulümün, hiçbir savaşın destekçisi veya izleyicisi olmayacağıma söz veriyorum; ve sizleri de vicdanınızın sesini dinlemeye, askerlikten, silahtan, nefretten uzak durmaya çağırıyorum.
Alın terimiz, onurumuz, gönül ferahlığımızla; aşkla coşkuyla; ellerimiz cebimizde şarkılar söyleyerek sokaklarında hep birlikte yürüyebileceğimiz bir dünya için, barış için mücadele etmeye çağırıyorum.
Ebru Ergün