Dünya harikulade bir yer. Ormanların derinlikleri, dağların zirveleri, derelerin sesi, kurtların ulumaları, ağaçların yaprakları, salyangozların kabuğu…
Geceleri gökyüzüne bakıyorum ve bu gezegen gibi kaç tane olabileceğini düşünüyorum.
Kendi gezegeninin ormanlarını yok eden, diğer canlıların yaşamını elinden alan, hatta varlığına göz dikip soykırım yapan bir uygarlığın olduğu bir gezegende yaşıyorum.
Kendi türünün bireylerini akıl hastanelerine ve hapishanelere tıkan, döven, işkence eden, ordulara katıp birbirine kırdırtan…
Hatta bütün gezegendeki yaşamı ortadan kaldırabilecek silahlara sahip olan…
Kendi varlığının farkında olup da vaktinin çoğunu başka bir şeyin hayalini kurarken nefret ettiği bir işi yaparak geçiren, etrafını duvarlarla çevirip güvende yaşayacağını düşünürken yalnızlaşan ve daha derin bir korkuya kapılıp çıldırmış diktatörlerin peşine takılarak insan avına çıkan, kendi iradesini teslim ettiği bir grubun kararıyla ölen ve öldüren insanlığı düşünüyorum.
Makineleşme, silahlanma ve tüketim uğruna içinde yaşadığı gezegeni tüketen…
Kendimi içindeki bütün canlıların varoluş renklerini sergilediği sınırsız, özgür bir dünyada yaşarken hayal ediyorum.
Ve devlet beni orduya çağırıyor, reddediyorum!
